Geplaatst op
Rolex is al vele jaren een statussymbool en een icoon. Het is zeker geen product voor de grote massa en juist daaraan ontleent een Rolex-horloge de economische en culturele waarde. Heb je je wel eens afgevraagd hoe zou het zijn, wanneer je door een toevalligheid op een dag een Rolex-horloge zou kunnen kopen?
Lente in Amsterdam
Duiven vlogen over de dam en lieten per ongeluk expres hun gevonden frieten met mayo op de hoofden van de talloze Chinezen en Japanners vallen. Het kwik tikte een temperatuur van 15 graden aan, terwijl de nieuwetijdshippies, de hipsters, rustig en beheerst hun biologische koffie en thee in de koffieshops drinken. Samuel had vandaag een snipperdag genomen, omdat er een prachtige eerste lentedag werd voorspeld. Het was een hectische periode op de zaak geweest en hij wilde daarom volop ontspannen. ‘Geen slecht idee, die snipperdag,’ zei hij zachtjes bij zichzelf. Het weer in de hoofdstad was zacht. ‘De mensen komen weer uit hun winterslaap,’ dacht hij. Zijn gevoel zei hem dat er betere tijden aankwamen. Hij liep zelfs een beetje te zingen: ‘Als de lente komt dan stuur ik jou, tulpen uit Amsterdam’.
De sterren staan goed
Samuel was iemand die afging op zijn scherpe verstand. Daarmee had hij zich weten op te werken naar de top van het bedrijf waar hij werkte. ‘Geslepen als een diamant’, zo werd zijn geest wel eens omschreven door zijn collega’s. Cijfers, feiten en concepten spraken direct en helder tot hem. Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij van jongs af aan uitstekende resultaten op school haalde. Uitzonderlijk was het, dat hij zichzelf in de sigarenwinkel gereflecteerd zag, op weg naar binnen om een kraslot te kopen.
‘Wat mag het zijn meneer’, vroeg de ietwat jolige verkoper die net een goede grap op de radio had gehoord. ‘Tulpen uit Amsterdam graag’, Samuel haakte in op de jolige stemming: ‘Nee, een kraslot alstublieft.’ ‘Ik raad u aan er twee te nemen, want we hebben hier vaak een prijswinnaar mogen feliciteren!’, zei de verkoper. Samuel was er niet helemaal zeker van of deze bewering gestoeld was op de waarheid, maar het klonk wel leuk wat de man zei. Bovendien was het geen enorme stap voor hem om een extra euro in te zetten. Daarbij wilde hij niet behoudend en overdreven rationeel overkomen: ‘Ja prima, we gaan ervoor, alles of niets’, zei hij met een ironische lach. ‘Volgens mij staan de sterren vandaag goed voor mij.’
Het onvermijdelijke geluk
Eenmaal weer buiten, zocht hij een plek om te zien of zijn intuïtie een betrouwbaar instrument bleek te zijn. Natuurlijk was het voor hem niets meer dan spielerei geweest die loten te kopen. ‘Wat kon iemand nu redelijker wijs verwachten van zo’n gokspel?’, klonk zijn innerlijke stem kritisch, zichzelf daarbij voorbereidend op de eventuele teleurstelling. Zijn blik viel op de mensen in de straat: buiten liepen de toeristen en de echte Amsterdammers over het drukke Damrak. Hij had bij de sigarenwinkel ook een flesje cola gekocht. Door de dorst schroefde hij haastig de dop van de fles en nam een verfrissende slok. De koelzuurbubbels voelde hij tegen zijn gehemelte prikkelen. Samuel had een muntstuk van 10 cent in de hand: ‘Precies goed om mijn geluk te beproeven’. Hij keek vlug rond om te zien of iemand hem kon zien krassen; het voelde toch wel een beetje beschamend om zo opzichtig te gokken, maar hij wist niet zo waarom hij dit gevoel had. ‘Ik lach me een ongeluk als ik iets win’.
Het eerste kraslot gaf bij de eerste twee vakjes een bedrag van 50 euro, maar daarna kwamen al snel de hogere bedragen naar voren. Een teken dat hij op dit lot niet meer hoefde te rekenen. ‘Op naar de volgende: de dood of de gladiolen’, mompelde hij lichtelijk geërgerd bij zichzelf. De vakjes werden vakkundig in een rustig tempo open gekrast. Hij voelde wat spanning. De ontknoping van deze fantasie zou niet lang meer op zich laten wachten.
Op de fiets terug naar huis reed hij net iets sneller dan normaal, lachte net wat breder. ‘Het waren ontzettend vriendelijke mensen bij Gassan Amsterdam’, dacht hij met een weldadig gevoel. ‘Ik kan niet wachten tot ik thuis ben om het aan Kim te vertellen.’ (Zijn verloofde) Grootste plannen borrelden op in zijn geest, verhalen die extra kleur kregen door de geluiden die hij hoorde: het gonzen van de stad en haar uitbundige klanken. ‘Dit was werkelijk een dag bestemd voor het onvermijdelijke geluk!,’ dacht hij lachende naar een jonge vrouw op het terras, terwijl de rolex om zijn pols flonkerde in het licht van de nieuwe lentezon.